ดนแล้วเด้เนาะ ที่เฮาสองคนบ่ได้พ้อหน้า
ถึกนายจ้างยกเลิกสัญญา
พี่บ่าวต้องลากลับใต้ น้องกะคืนเมืออิสาน
จักสิพ้อหน้ากันมื้อได้ คึดฮอดหลายหลาย
บ่มีพี่บ่าวข้างกาย พอสิได้กอดแทนผ้าห่ม
ขอบฟ้าบ้านน้องก็เป็นทิวเขาท้องนาและป่าไม้
ขอบฟ้าบ้านอ้ายก็เป็นทะเลและคลื่นลม
คิดถึงทีไรทำได้แค่นั่งมองจันทร์ดวงกลมกลม
อยากให้สายลมพัดความคิดถึงหาคนไกล
กอดผ่านดวงจันทร์แม้ว่าสองเราจะห่างกันไกลสุดขอบฟ้า
ไม่อาจขวางกั้นคำสัญญาสองคนหนึ่งใจ
แม่กำแพงของระยะทาง อีกั้นขวางสองเราเท่าใด
แต่หัวใจพี่บ่าวมั่นคงซื่อตรงม่ายเปลี่ยนแปลง
เหมือนกับแสงดวงจันทร์
จะนานแค่ไหนหัวใจพี่บ่าว ไม่มีวันแปรผันไป
สัญญาได้ม้ายว่าจะมีแค่เราเท่านั้น
น้องสิฮักแค่อ้าย บ่แปรเปลี่ยนใจคือกัน
ผู้สาวอิสาน สิรักษาสัญญาด้วยใจ
ขอบฟ้าบ้านน้องคงเป็นทิวเขาท้องนาและป่าไม้
ขอบฟ้าบ้านอ้ายก็เป็นทะเลและคลื่นลม
คิดถึงทีไรทำได้แค่นั่งมองจันทร์ดวงกลมกลม
อยากให้สายลมพัดความคิดถึงหาคนไกล
กอดผ่านดวงจันทร์แม้ว่าสองเราจะห่างกันไกลสุดขอบฟ้า
ไม่อาจขวางกั้นคำสัญญาสองคนหนึ่งใจ
แม้กำแพงของระยะทาง สิกั้นขวางสองเฮาท่อใด
แต่หัวใจสิยังมั่นคงซื่อตรงบ่เปลี่ยนแปลง คือจั่งแสงดวงจันทร์
กอดผ่านดวงจันทร์ ดวงเดียวกัน เราจะรักกันตลอดไป